Lana Tarner: Fatalna glumica koju su ćerka i Šon Koneri spasli sigurne smrti

Lana Tarner je bila američka glumica, rođena 8. februara 1921. godine u Volisu, a preminula je na današnji dan 1995. godine u Senčeri Sitiju.

Nakon potpisivanja ugovora sa MGM u 16. godini, Tarnerova je prvi put privukla pažnju javnosti ulogom u filmu “Oni neće zaboraviti” (1937). Prvo je igrala sporedne uloge naivki u filmovima kao što je “Ljubav pronalazi Endija Hardija” (1938). Već početkom 40-ih godina dobija glavne uloge u filmovima “Džoni Iger” (1941), “Zigfildova devojka” (1941), kao i u romantičnoj ratnoj drami “Negde ću te pronaći” (1942) – jedan od nekoliko filmova u kojima je glumila pored Klerka Gejbla.

Poznata je kao jedna od prvih holivudskih glumica koja “vrišti” zahvaljujući svojoj ulozi u horor filmu “Doktor Džekil i gospodin Hajd” (1941), a njena reputacija glamurozne fatalne žene je potvrđena u filmu crnog talasa “Poštar uvek zvoni dva puta” (1946).

Sredinom 1940-ih bila je jedna od najbolje plaćenih glumica u Sjedinjenim Državama i jedna od najvećih zvezda Metro-Goldvin-Maier (MGM), a njeni su filmovi u studiju zaradili više od 50 miliona dolara tokom 18-godišnjeg ugovora sa njima.

Turner se smatra ikonom popularne kulture holivudskog glamura i legendom klasične holivudske kinematografije.

Njena popularnost je trajala i tokom 50-ih godina zahvaljujući filmovima “Grad iluzija” (1952) i “Gradić Pejton” (1957) koji joj je obezbedio nominaciju Američke filmske akademije za najbolju glavnu glumicu.

Međutim, što joj je više rasla popularnost, to joj je na ličnom planu bilo gore. Kada su počele loše kritike u medijima, pateći od hronične depresije zbog karijere i finansijskih problema, pokušala je samoubistvo u septembru 1951. presecajući vene u zaključanom kupatilu.

U januaru 1958. godine “Paramount Pictures” objavio je “The Lady Takes a Flyer”, romantičnu komediju u kojoj je Tarnerova tumačila ženskog pilota. Tokom snimanja, počela je da prima telefonske pozive i cveće na setu od mafijaša Džonija Stompanata, koristeći ime “John Steele”.

Stompanato je imao bliske veze sa podzemnim svetom Los Anđelesa i gangsterom Mikijem Koenom. Agresivno je progonio Tarnerovu, šaljući joj razne poklone. Ona je bila zaintrigirana i počela je ležerno da se zabavlja s njim.

Lana Tarner / Profimedia

Nakon što ju je prijatelj obavestio ko je zapravo Stompanato, ona se suočila s njim i pokušala da prekine vezu. Stompanata nije bilo lako odvratiti i tokom sledeće godine vodili su vezu ispunjenu nasilnim prepirkama, fizičkim zlostavljanjem i ponovljenim pomirenjem. Glumica je tvrdila da ju je jednom prilikom drogirao i slikao golu u nesvesti, potencijalno za ucenu.

U septembru 1957. godine, Stompanato je posetio Tarnerovu u Londonu, gde je snimala film “Drugo vreme, drugo mesto”, zajedno sa Šonom Konerijem. Njihov sastanak je u početku bio srećan, ali ubrzo su započeli borbu. Stompanato je postao sumnjičav kada mu glumica nije dozvolila da poseti set i tokom jedne svađe nasilno ju je davio. Da bi izbegli dalje nasilje, Tarnerova je pozvala “Skotland jard” kako bi Stompanata deportovali.

Stompanato se, međutim, pojavio na setu sa pištoljem, preteći njoj i Koneriju koji je na vreme zgrabio pištolj i pre nego što je opalio metak, zavrnuo mu zglob i izbacio ga napolje.

Tarnerova je 26. marta 1958. uveče prisustvovala dodeli Oskara gde je bila nominovana za film “Gradić Pejton”. Stompanato, ljut što nije prisustvovao, čekao je njen povratak kod kuće te večeri, nakon čega ju je fizički napao. Njih dvoje su se žestoko prepirali u spavaćoj sobi, tokom čega je Stompanato pretio da će je ubiti, kao i njenu ćerku Šeril i majku. U strahu da je život njene majke u opasnosti, Šeril – koja je gledala televiziju u susednoj sobi – zgrabila je kuhinjski nož i potrčala u odbranu Tarnerove.

Prema svedočenju glumice, Stompanato je umro na mestu kada ga je Šeril izbola u stomak.

Zbog njene slave i činjenice da je ubistvo umešalo njenu ćerku tinejdžerku, slučaj je brzo postao medijska senzacija. Više od 100 novinara prisustvovalo je istrazi 12. aprila 1958. godine. Nakon četiri sata svedočenja i približno 25 minuta većanja, porota je ubistvo ocenila opravdanim i u samoodbrani.

Iako su Tarnerova i njena ćerka oslobođene bilo kakvih nezakonitih radnji, javno mišljenje o događaju bilo je različito, a brojne publikacije su nagoveštavale da je njeno svedočenje u istrazi predstavljalo performans; Časopis “Life” objavio je fotografiju nje kako svedoči na sudu, kao i njene fotografije u sceni sudnice iz tri njena filma.

Porodica ubijenog tražila je odštetu tvrdeći da ga je Tarnerova ubila, a da je podmetnula ćerku.

Čuveni pisac Harold Robins napisao je roman “Where Love Has Gone” 1962. godine, inspirisan ovim događajem.

Sledeći film Lane Tarner “Imitacija života” (1959) pokazao se kao jedan od najvećih uspeha u njenoj karijeri, ali od početka 60-ih godina uloga je bilo manje.

Tarnerova je veći deo 70-ih i ranih 80-ih godina provela u delimičnoj penziji, radeći samo povremeno.

Pročitajte još

Najbolja glumica 20. veka: Njeno veličanstvo “Ketrin od arogancije”

Ava Gardner: Fatalna privlačnost najglamuroznije boginje Holivuda

Godine 1982. ona je prihvatila medijski propraćenu i unosnu gostujuću ulogu u TV seriji “Sokolov greben”. Tarnerova je svoj poslednji film snimila 1991. godine, a umrla je od raka grla na današnji dan 1995. godine.

Pratite sve vesti iz Srbije i sveta na našem Telegram kanalu.

Instalirajte našu iOS ili android aplikaciju – 24sedam Vest koja vredi