Najnerazvijenije naselje u kome nije postojala kanalizacija, a voda se uzimala iz bunara i uličnih česama: Kako je nastala Marinkova bara?

Marinkova bara predstavlja kraj stacioniran na levoj obali Mokroluškog potoka oko mesta gde su se nekada Duboki i Kumodraški potok ulivali u Mokroluški. 

Tle na ovom području bilo je prilično močvarno i obraslo trskom, pa nije bilo naseljeno u prethodnim vekovima. Međutim, krajem devedesetih godina 20. veka naselje je počelo da se razvija kada su siromašni doseljenici počeli da zidaju kuće od nepečene cigle i drugih lošijih materijala.

24sedam/Goran Sivački

Pola naselja se smestilo u nizini, a drugi deo na brežuljcima i njihovim padinama prema današnjoj Zaplanjskoj ulici. 

Naziv Marinkova bara se odnosio na naselje koje se protezalo od Dušanovca do današnjeg Centralnog groblja, a u blizini koga je bila Marinkova šuma.

Naselje se sastojalo od više delova 

Facebook/Marinkova bara

Ovo naselje se nije razvijalo kao jedna celina, već se sastojalo od više naseobina ili delova koji su bili odvojeni slobodnom površinom, livadama, njivama i baštama.

Oni su nosili sledeće nazive: Marinkova bara, Lesićevo imanje, Duboki potok, Marićevo brdo, Čitluk i na desnoj obali Mokroluškog potoka - Zarićevo imanje. Međutim, vremenom se za ceo kraj ustalio naziv Marinkova bara.

Naselje imalo i zvanično ime!

24sedam/Goran Sivački

Žitelji ovog kraja imali su svoje Društvo za ulepšavanje i unapređivanje naselja, a naselje je čak dobilo i zvanično ime - Predgrađe Petra Mrkonjića. 

Međutim, ono je u komunalnom pogledu bilo u grupi najnerazvijenijih beogradskih naselja, kanalizacija nije postojala, a voda se uzimala sa uličnih česama, kojih je tridesetih godina bilo tri i iz bunara.

U Predgrađu Petra Mrkonjića, odnosno u Marinkovoj bari, tokom tridesetih godina 20. veka bilo je oko 600 kuća. Sve kuće su bile pretežno prizemne i zidane u krečnom malteru ili blatu. Bilo je čak i kuća od drveta i blata koje su se zvale "lepare". Sve su kuće bile sa dvorištem i na jednog stanovnika je dolazilo oko 38 metara kvadratnih dvorišta.

Stanovništvo Marinkove bare činili su pretežno radnici, službenici, zanatlije i trgovci. U predgrađu je bilo sedam pekara, dve prodavnice hleba, četiri mesare, 22 bakalnice i piljarnice, 12 kafana i jedna narodna kuhinja.

Najznačajniji događaj za život naselja bilo je otvaranje OŠ "Branislav Nušić" 1935. godine.

Tu se nalazio čak i fudbalski klub 

U naselju je postojao i fudbalski klub i mala grupa glumaca amatera. 

Tek u periodu posle Drugog svetskog rata rešavani su neki teški komunalni problemi. Tada su okolni potoci kanalisani ispod zemlje i uklopljeni u kanalizacionu mrežu. Ali, ostala je bara, makar u imenu.

Od Marinkove šume nastalo groblje

Pixabay

Početkom 19. veka u ovoj oblasti gazdovao je oberknez od Avale Marinko Marinković, po kome je ime dobila šuma oko današnjeg Centralnog groblja - Marinkova šuma, a kasnije i naselje koje je niklo u blizini.

Prvi pokojnik sahranjen je na Centralnom groblju 22. jula 1940 godine, a neće proći ni godinu dana, a tu će se već pokopavati žrtve rata: najpre, nacističkog bombardovanja od 6. aprila, koje će ubrzo pratiti zlosrećne žrtve streljanja, vršenih na obodu groblja od strane okupatora.

Masovne grobnice sa stotinama neidentifikovanih žrtava pojaviće se tu nakon razarajućih napada Savezničke avijacije tokom proleća i leta 1944. godine, dok prema nekim svedoĉenjima, tu počiva i nepoznat broj Beograđana ubijenih u revolucionarnom teroru u jesen iste godine, u neobeleženim grobnicama.

Bonus video

Pratite sve vesti iz Srbije i sveta na našem Telegram kanalu.

Instalirajte našu iOS ili android aplikaciju – 24sedam Vest koja vredi