Krvavi Vaskrs u Beogradu: Kako su saveznici, zbog kojih su Srbi ušli u rat, zavili srpsku prestonicu u crno (FOTO/VIDEO)

Bila je nedelja 16. april, Vaskrs, 1944. godine. Iznad srpske prestonice leteli su avioni koje je naš narod zvao savezničkim, a koji će ubiti više od hiljadu ljudi i napraviti veću štetu nego neprijatelj 1941. godine.  

U napad je krenulo više stotina bombardera britanske i američke avijacije. Već u 11.56 nebo nad srpskom prestonicom bilo je ispunjeno savezničkim avionima B-17 pod komandom 15. američke vazdušne armije. Beograđani, pogotovo najmlađi, istrčali su na ulice i mahali avionima uz povike “Naši, naši”, misleći da se vraćaju iz borbi sa nemačkim trupama.

Wikipedia

Ali samo par trenutaka kasnije, iz aviona su poletele bombe. Ubrzo su odjeknule prve detonacije, a na ulicama je zavladala panika. Hiljade njih nikada se nisu domogle spasa od 2.739 tona bombi koje su saveznici sručili nad grad. Bio je to napad koji će kasnije ostati upamćen kao "krvavi Vaskrs".

Gađali porodilišta i bolnice

Zvanično, kao legitimni ciljevi navedeni su koloseci Beograd - Sava, Zemunski aerodrom, fabrike aviona "Rogožarski" i "Ikarus", fabrike "Danubijus", "Zmaj", "Teleoptik", zemunska železnička stanica i aerodrom. 

Međutim, pored ovih ciljeva, na "krvavi Vaskrs" 1944. bombe su pale na porodilište "Kraljica Marija" u Krunskoj ulici, Bajlonijevu pijacu sa bližom okolinom gde je život izgubilo 200 ljudi, kao i Kalenić pijacu. Bombardovana je Palata Albanija, u kojoj je pogođeno sklonište u kome su na mestu poginuli svi koji su tu bili sakriveni, a istovremeno su Terazije praktično poravnate sa zemljom. Na meti su bili Tehnički i Pravni fakultet, više bolnica, među kojima i ona u kojoj su se nalazili na rehabilitaciji bolesni srpski zarobljenici iz Nemačke. Stradali su Crkva Aleksandra Nevskog, Centralni higijenski zavod, Dečja bolnica, Dečji dispanzer, Bolnica za zarazne bolesti, Dom slepih, Ortopedski zavod, Državni dom za mušku decu, Državni dom za žensku decu, dva doma za decu srpskih izbeglica iz NDH…

Wikipedia

Nemačkih žrtava pet puta manje od srpskih

- Prema pouzdanim obaveštenjima Vrhovne komande Jugoslovenske vojske, na Beograd je palo 1.457 bombi prvog i drugog dana pravoslavnog Uskrsa. Porušeno je ukupno 687 zgrada, a 20. aprila je u ruševinama pronađen 1.161 leš. Broj teško povređenih bio je 1.468 – pisalo je u radiogramu upućenom 21. aprila u London.

Printscreen/Youtube

Pravi broj civilnih žrtava nikada nije utvrđen, ali po nekim podacima život je izgubilo oko 2.000 ljudi, žena i dece, a teže i lakše je ranjeno oko 5.000 Beograđana. S druge strane, tokom "krvavog Vaskrsa" poginula su ukupno 382 nemačka vojnika, što dovoljno govori o tome ko je bio stvarna žrtva onih koji su se Srbima predstavljali kao prijatelji i saveznici.

Bila je to zahvalnica Srbima od onih zbog kojih je naš narod i završio u najkrvavijem sukobu u istoriji.

Dokumenti o bombardovanju i dalje nedostupni javnosti

Ni danas, 80 godina kasnije, nisu najjasnije sve okolnosti koje su dovele do "krvavog Vaskrsa" u Beogradu. Brojne su spekulacije o tome ko je tražio i želeo da se Beograd nađe pod tako silovitim napadom savezničkih bombardera. Dok jedni govore da je sve urađeno prema zahtevu Josipa Broza Tita, drugi tvrde da iza svega stoje Draža Mihailović i vlada u Londonu, a treći spominju lično Vinstona Čerčila.

Zanimljivo, zvanični dokumenti Balkan er-forsa, koji je 1944. pod britanskom komandom 11 puta bombardovao Beograd i druge srpske gradove, i dalje su pod oznakom "strogo poverljivo".

Printscreen/Youtube

S jedne strane, britanski obaveštajac Majkl Liz, koji se 1944. nalazio u Srbiji, svojevremeno je izjavio da se Staljin sigurno grohotom smejao dok su saveznički bombarderi ubijali Srbe za račun njegovog pulena Tita.

Prema toj verziji priče, komunističko vođstvo tražilo je od saveznika da bombarduju Srbiju kako bi namerno naštetili srpskom faktoru u Jugoslaviji, dok su to Englezi iskoristili kao priliku da i definitivno stanu na stranu partizana.

S druge strane, bombardovanje važnih vojnih ciljeva u Srbiji traženo je i od Jugoslovenske vlade u izbeglištvu i vojske Draže Mihailovića još 1942. i 1943. godine. Aprila 1944. oni su tvrdili da su saveznicima sugerisali spisak ciljeva za bombardovanje u Beogradu, a da je pristanak za sve dao Slobodan Jovanović, ondašnji potpredsednik izbegličke vlade.

Ipak, prava istina će se možda saznati kada, i ako, engleske službe odluče da je objave. 

Savezničko bombardovanje Beograda i Srbije na Vaskrs 1944. godine ostalo je duboko urezano u sećanje srpskog naroda kao jedan od najtežih i najtragičnijih događaja u istoriji zemlje, a žrtava ovog napada se i danas sećamo i poštujemo ih.

Još važnije, ovaj tragični događaj je opomena svim Srbima da se ne zanose pričama o bilo kakvom prijateljstvu u međunarodnim odnosima, te da i oni koji se predstavljaju kao prijatelji i saveznici uvek na prvom mestu gledaju samo svoj interes.

BONUS VIDEO

Pratite sve vesti iz Srbije i sveta na našem Telegram kanalu.

Instalirajte našu iOS ili android aplikaciju – 24sedam Vest koja vredi