U telu psa nosi dušu samuraja: Ako želite pravog prijatelja, nabavite najodanijeg psa na svetu
Izvorno potiču iz Japana i ubrajaju se u najstarije, primitivne rase pasa koje potiču direktno od vukova
Ne znamo da li postoji čovek koji nije čuo priču o psu pod imenom Hačiko. On je do kraja svog života, punih devet godina, svakoga dana iščekivao povratak svog gazde. Hačiko je rase akita, a ovi psi izvorno potiču iz Japana i ubraja se u najstarije tzv. primitivne rase pasa koje potiču direktno od vukova.
Psi ove rase veoma su odani i privrženi svojim vlasnicima. Poreklo akite ine ili samo akite vezuje se za ostrvo Honšu i pokrajinu Akita, po kojoj je i dobila ime.
Istorija razvoja akite pratila je burnu istoriju Japana. Prvobitno ime rase akita matagi ukazuje da je pas korišćen u lovu na medvede. U Edo periodu koji je trajao preko 300 godina, od 1600. do 1868. godine, Japan se nalazio pod kontrolom Togukava šoguna. Današnjim područjem pokrajine Akita u to vreme vladao je Satake klan koji je sa sobom nosio reputaciju pobunjenika i kao takav bio pod stalnim nadzorom i restrikcijama šogunata.
Kako bi samurajima omogućili nošenje oružja, Satake su podsticali borbe pasa i akita zbog svoje snage i izdržljivosti postaje omiljeni pas za borbu.
Profimedia
Nakon 1868. godine u Japanu dolazi do restauracije carske vlasti i ovaj period poznat je kao Meiji period. Budući da su samuraji odigrali značajnu ulogu u ovom prevratu, akita postaje pas poznat kao pas japanskih careva. Kroz istoriju razvoja rase u različitim periodima akita je menjala ne samo svoje ime, već i karakteristike usled brojnog ukrštanja sa različitim rasama, od tosa inu do mastifa i nemačkih ovčara. Akita je menjala izgled, veličinu, gubile su se prvobitne karakteristike špica i nordijskih pasa, kategorije kojoj rasa izvorno pripada. Početkom 20. veka u Taišo peridu japanske istorije sprovodeni su prvi koraci za očuvanje rase. Osnovan je pokret i fondacija za očuvanje rase.
Poslednje veliko iskušenje za akitu i njene ljubitelje bio je Drugi svetski rat. Tokom rata u Japanu bilo je zabranjeno držanje pasa. Nedostatak hrane ne samo da se odnosio na nemogućnost njihovog držanja već su u to vreme psi korišćeni za ishranu ljudi, a njihovo toplo krzno za oblačenje vojske. U tom periodu u Japanu je bilo dozvoljeno samo držanje nemačkih ovčara kao vojnih pasa, što je rezultiralo brojnim ukrštenjem akite i ove rase. Posledice su bile tragične. Nakon Drugog svetskog rata u Japanu je preživelo manje od 20 čistokrvnih akita. Sa druge strane, akite koje su sa sobom nosile i karakteristike nemačkih ovčara danas su poznate kao Deva akite.
Profimedia
U međuvremenu, usled migracija i prisustva stranih vojnih snaga u Japanu, rasa se proširila i na druge kontinente. U Americi je razvijena posebna podrasa – američka akita. Prvi klub odgajivača ove rase formiran je 1956. godine, a 1972. godine kinološki klub SAD prihvatio je akitu kao rasu. U to vreme između SAD i Japana nije postojao sporazum o međusobnom priznavanju pedigrea tako da mešanje krvnih linija nije bilo moguće, što je dovelo do pojave značajnih razlika i izdvajanja rase. Dok su američki odgajivači nastavili tradiciju iz 1956. godine, japanski odgajivači radili su na vraćanju rase u prvobitnu čistu rasu ukrštanjem sa Matagi akitama.
Akita inu i danas se smatra jednim od nacionalnih simbola Japana, a naziva se i psom koji u telu psa nosi dušu samuraja.
Pročitajte još
Pratite sve vesti iz Srbije i sveta na našem Telegram kanalu.
Instalirajte našu iOS ili android aplikaciju – 24sedam Vest koja vredi
Komentari