Miloš Žutić: Snaga izraza i osećanja

Miloš Žutić je rođen na današnji dan, 16. novembra 1939. godine u Beogradu. Ratne godine je proveo sa roditeljima u okupiranoj prestonici. Otac i majka su bili defektolozi koji su radili u Domu slepih u Zemunu, gde je Miloš počeo da pohađa osnovnu školu, koju nastavlja u Beogradu, gde je završio i XIV gimnaziju.

Glumom je amaterski počeo da se bavi u pozorištu Dadov, još u srednjoškolskim danima. Tu je upoznao i svoju prvu suprugu, glumicu Svetlanu Bojković. Završio je Akademiju za pozorišnu umetnost u Beogradu. Diplomirao je u klasi profesora Mate Miloševića i učio od intelektualnih gromada poput Dušana Matića, Josipa Kulunždića i Bojana Stupice.

U periodu od 1960. do 1992. godine ostvario je 85 pozorišnih uloga, a od svoje prve filmske role u ostvarenju “Ljubav i moda” 1961. godine, odigrao je više od stotinu uloga na filmu i televiziji. U glavnim ili epizodnim ulogama pojavio se u ostvarenjima  „Kamiondžije”, „Banjica“, „Grlom u jagode”, „Dimitrije Tucović”, „Pozorište u kući”, „Povratak otpisanih”, „Više od igre”, „Petrijin venac“, „Boj na Kosovu“, „Ćao inspektore“, „Putujuće pozorište Šopalović“, „Zaboravljeni“, „Roman o Londonu“, „Balkan ekspres“, „Bolji život”, „Vuk Karadžić“ i mnogim drugim.

Igrao je u Narodnom pozorištu u Beogradu, Jugoslovenskom dramskom, Ateljeu 212, Narodnom pozorištu u Nišu i Somboru, Zvezdara teatru, Beogradskom dramskom pozorištu, Studenskom kulturnom centru, Kolarčevom narodnom univerzitetu, Pozorištu na Terazijama, Centru za kulturu „Olga Petrov“ u Pančevu, Domu omladine u Beogradu i Dramskom centru Novi Sad. Sa svojim predstavama je učestvovao u mnogim pozorišnim smotrama, kao što su Dubrovačke letnje igre u Dubrovniku, Sterijino pozorje u Novom Sadu, Susreti vojvođanskih pozorišta u Subotici i Zrenjaninu, Slobodarske pozorišne svečanosti u Mladenovcu, Dani komedije u Jagodini, Svečanosti „Ljubiša Jovanović“ u Šapcu, Smotra „Joakim Vujić“ u Kragujevcu i Festival monodrame i pantomime u Zemunu.

Kao mlad glumac, u 26. godini postao je najmlađi Hamlet u istoriji srpskog teatra, a u narednim decenijama igrao je i u drugim delima Šekspira, kao i Dostojevskog, Goldonija, Sofokla, Čehova, Korneja, Molijera, Sterije, Simovića, Popovića, Selenića, Pekića…

Nastupao je na filmu, radiju, televiziji i u pozorištu. Pored zapaženih uloga ostao je upamćen kao „narator“ u mnogim filmovima i serijama, jer je imao specifičnu boju glasu i savršenu dikciju. Gotovo da ne postoji značajan projekat dramskog i igranog programa Televizije Beograd tokom sedamdesetih i osamdesetih godina a da u njemu Miloš nije učestvovao.

Bio je veoma cenjen i poštovan, i kao ličnost, i kao umetnik, i njegovo ime se izgovaralao gotovo sa strahopoštovanjem u svim pozorištima, a važilo je i pravilo da ako Miša Žutić igra u nekoj predstavi, onda to znači da se radi o kvalitetnom i vrednom komadu. U pozorištu se, kažu, osećao kako kod kuće. Scena mu je bila igraonica i radionica, a šminkernica i glumački klub dnevna soba u kojoj je provodio najviše vremena. Iz braka sa Svetlanom Bojković ima ćerku Katarinu Žutić, koja se isto bavi glumom, dok iz drugog braka, takođe sa glumicom Ognjankom Ognjanović, ima sina Đorđa.

Dobitnik je mnogobrojnih priznanja, uglavnom za svoj angažman u pozorištu: godine 1974. Oktobarska nagrada grada Beograda, 1975. Nagrada za glumu Sterijinog pozorja, 1982. Nagrada za glumu na Susretima vojvođanskih pozorišta, 1983. Statueta slobode na Slobodarskim pozorišnim svečanostima u Mladenovcu, 1986. „Zlatni ćuran“ na Danima komedije u Jagodini, 1987. Zlatna kolajna na Festivalu monodrame i pantomime u Zemunu, 1987. Statueta „Joakim Vujić“ za životno delo Teatra “Joakim Vujić” u Kragujevcu, 1988. Zlatna medalja „Ljubiša Jovanović“ na Svečanostima „Ljubiša Jovanović“ u Šapcu, 1988. Nagrada SIZ-a za kulturu Beograda i 1988. Vukova nagrada KPZ Srbije.

Od 1994. godine dodeljuje se nagrada „Miloš Žutić“ za najbolje glumačko ostvarenje u protekloj pozorišnoj sezoni. Nagradu je ustanovilo Udruženje dramskih umetnika Srbije 1994. godine kao „spomen na znamenitog glumca – znamenitog po duhovnosti i misli, po poštovanju jezika i govora, po snazi izraza i osećanja“. Nagrada se dodeljuje za ulogu koja se može okarakterisati kao tragalačka i kao putokaz u glumi. Sastoji se od plakete u bronzi sa likom Miloša Žutića (rad akademskog vajara Zvonka Novakovića), od unikatne diplome na pergamentu (rad akademskog slikara i scenografa Geroslava Zarića) i novčanog iznosa.

Miloš Žutić je preminuo posle duge i teške bolesti 30. avgusta 1993. godine. Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.

PROČITAJTE JOŠ: Milivoje Živanović: Od putujućeg pozorišta do 22 uzastopna naklona publici

Pratite sve vesti iz Srbije i sveta na našem Telegram kanalu.

Instalirajte našu iOS ili android aplikaciju – 24sedam Vest koja vredi