Botičeli: Umetnik sa pogrdnim nadimkom koji se užasavao braka

Sandro Botičeli bio je jedan od najcenjenijih renesansnih umetnika u Italiji. Rođen je u Firenci  1. marta 1445. godine, a umro je na današnji dan 1510. godine, u svom rodnom gradu.

Pravo ime mu je bilo Alesandro Mariano Filipepi, a pogrdan nadimak je dobio od brata. Ipak po njemu je ostao prepoznatljiv. Nadimak mu potiče od reči „botticello" što znači „malo vinsko bure". U najranijoj mladosti se bavio zlatarskim zanatom.

Bio je italijanski slikar firentinske škole ranog renesansnog slikarstva. Pod uticajem prethodnika, slikao je teme iz grčke mitologije i alegorijske slike u duhu humanizma.

Autoprtret/Sandro Botičeli Profimedia

Sa 14 godina je počeo da uči slikarstvo kod poznatog umetnika Filipina Lipija, štićenika porodice Mediči. Karijeru je počeo oslikavanjem firentinskih crkava i katedrala.

Botičeli je prvi od italijanskih slikara koji je izradio crteže za ilustraciju Danteove "Božanstvene komedije".

Sa 25 godina već je imao svoju radionicu. Za poznate mecene, Medičijeve, slikao je neke od svojih najambicioznijih, svetovnih slika.

Njegova umetnost ponovo je otkrivena u 19. veku. Njegova dela postaće izvor inspiracije velikom broju umetnika iz različitih epoha. Državni muzeji Berlina su pre nekoliko godina naglasili da je Botičeli, kao malo koji drugi umetnik, inspirisao kako umetnost moderne, tako i savremenu umetnost.

- Botičeli je na neki način ustanovio ideal lepote 20. veka - izjavila je Ana Debenedeti, kustos u Muzeju Viktorije i Alberta.

Simoneta Vespuči/Profimedia

Razdoblje između 1478. i 1490. godine bio je Botičelijev najkreativniji period.

Tad je naslikao svoja najpoznatija mitološka dela - „Rađanje Venere“ i „Mars i Venera". Tokom rada na ovim slikama kombinovao je ono što je naučio u zlatarskom zanatu, dodajući tome i klasičnu tradiciju.

Poslednjih 15 godina slikarovog života, kao da mu je umetnički talenat zgasnuo. Posle proterivanja porodice Mediči iz Firence, Botičeli je odustao od kitnjastog stila i sve je pojednostavio.

U svojim poznim godinama, umetnik je postao sledbenik fanatičnog dominikanskog kaluđera Savonarolea. To se čak i videlo u slikama i smatra se da je Botičeli imao nekog uticaja u verskim i političkim preokretima u Firenci. U to vreme nastalo je jedno od njegovih poslednjih remek-dela, slika „Mistično rođenje" naslikanu 1500. godine.

Posle smrti, 17. maja 1510. godine, Botičeli je bio zaboravljen sve do 19. veka.

Profimedia

Neka od njegovih najpoznatijih dela, pored "Rađanje Venere" i "Proleća", su i  "Tvrđava" , "Bogorodica sa Hristom i anđelima" , "Mladić sa medaljom Kozima Medičija" i tri freske u Sikstinskoj kapeli: "Suđenje Mojsiju", "Iskušenja Hristova" i "Kažnjavanje pobunjenika".

Lepota njegovih likova je svevremena i na svojim slikama težio je da predstavi savršenstvo. Njegova tela na slikama su mršava, lišena težine i mišićne snage. Čini se kao da lebde čak i kada dodiruju tlo. Lica su blaga i elegantna.

"Proleće" je prva slika gde Botičeli slika likove lepih, izduženih devojaka u idealizovanom ambijentu. Na slici vlada nestvarno, idealizovano prikazivanje likova bez detalja. Likovi su opet stavljeni u nestvarni pejzaž, potpuno osvetljen bez realnog izvora svetla. Ipak, njihova odeća je prepuna detalja i bogata naborima, potpuno lepršava. Bio je majstor u prikazivanju tkanina.

Slika "Rađenje Venere" je u potpunosti u njegovom maniru. Sve je lepršavo, bez detalja u nadrealnom okruženju, bez izvora svetla. Ali, središnji lik Venere postao je personifikacijom ženske lepote i predloškom u prikazivanju ne samo Venere, nego svih lepih žena.

Simoneta Vespuči/Profimedia

Svi najveći istoričari umetnosti se slažu - mitološki prizori s Botičelijevih slika obeležavaju na jedinstven način epohu duha u kojoj su osvojene velike visine uma i sloboda misli - epoha humanizma.

Pri kraju svog života Botičeli se vraća sakralnim temama (brojni prikazi Madone) i udaljava se od linearnog rešenja slike uspešno istražujući boje.  

Slikar se nikada nije ženio. Ideja o braku ga je užasavala.

Postoje dve pretpostavke koje se uvek navode kao moguće kada se govori o  njegovom privatnom životu. Jedni tvrde da je Botičeli imao jednu, nikad ostvarenu ljubav: udatu plemkinju u po imenu Simoneta Vespuči i mnogi veruju da je  upravo ova dama bila model Sandru dok je slikao možda svoju najpoznatiju sliku, "Rađanje Venere".

Njen lik se provlači kroz većinu njegovih slika. Prema predanju, Botičeli je zatražio da bude sahranjen pored nje u crkvi Ognissanti (Svi sveti), a ta želja je ispunjena oko 34 godine nakon njegove smrti.

Prema nekim savremenim istraživanjima, Botičeli je bio homoseksualac.

Pratite sve vesti iz Srbije i sveta na našem Telegram kanalu.

Instalirajte našu iOS ili android aplikaciju – 24sedam Vest koja vredi