Od siledžija do ubistva jedne studentkinje: Kako je strah i trepet zavladao "Studenjakom" sedamdesetih

Početkom leta 1974. u Studenstkom gradu na Novom Beogradu jedna grupa studenata terorisala je oko 7.000 stanara ovog akademskog kompleksa, zbog čega je počela pojačana kontrola u vidu posebne službe pozornika koja je dežurala u ovoj, verovalo se do tada, prestižnoj četvrti.

Ova odluka doneta je po preporuci Izvršnog saveta Skupštine Grada jer je, kako su u gradskoj vladi naveli, “nezdrava situacija” u ovom naselju morala da se prekine.

Pročitajte još

Pola veka SKC-a: Oaza beogradske avangarde i mesto rađanja revolucionarnih pokreta

U to vreme Studentski grad vrveo je od propalih studenata i siledžija, a tu je bilo i onih koji su pravo sa izdržavanja neke zatvorske kazne zauzimali mesto u nekoj od soba.

Uprave domova, tvrdili su mediji tada, nisu uopšte imale uvida o tome ko stanuje u domovima.

Dvadesetak studenata vršilo teror nad ostalima

Dvadesetak “studenata” vršilo je teror nad ostalima. Upadali bi u sobe i tukli pojedince, sve dok su njihovi privatni komisioni uveliko radili ispred menze.

Kako su tada pisale “Večernje novosti”, organi vlasti, društveno-političke organizacije i Univerzitet, pokrenuli su se tek nakon niza nasilja, iako se za činjenicu da su studenti izloženi fizičkim okršajima organizovane grupe besposličara i siledžija znalo mnogo ranije, ali nije bilo dovoljno snage da se problem reši.

Reakcija tadašnjih vlasti usledila je posle tragične smrti mlade studentkinje Livije Balnožan, u jednoj od soba “Studenjaka”.

Mnogi studenti tvrdili su tada, a mediji su preneli, da se ovaj strašni događaj u sobi 651 mogao i očekivati. U toj sobi je navodno bio štab “akademskog” podzemlja i to je bila odaja glavnog ideologa i šefa družine Zeke Pećanca, glave grupe koji je bio na glasu po siledžijstvu.

Stanari su se čudili kako je glavni svedok smrti studentkinje Balnožan bio pušten na slobodu pre nego što je istražna komisija pregledala sobu u kojoj se drama odigrala.

Useljavali decu svojih rođaka i prijatelja

U ustanovi je u ono vreme bilo mnogo zaposlenih preko rođačkih veza koji su useljavali decu svojih rođaka i prijatelja.

U tako mutnoj situaciji isplivale su grupe siledžija, osposobljene u karate klubovima, koji su vrlo često bili postavljani za redare ili portire u domovima. To je dodatno pogoršavalo situaciju među stanarima.

Na rukovodeća mesta u organizacijama postavljani su ljudi koji nisu redovni studenti, niti stanari Studentskog grada. Donošeni su planovi rada, koji se nisu ostvarivali, a sastanci po blokovima takođe su sazivani samo za izbor novog rukovodstva.

Pročitajte još

Od močvare do najnaseljenije opštine: Pre 73 godine počeo je da niče Novi Beograd, a prve stanare ugostili su Paviljoni

Vrisak generacije: Kako je studentska pobuna promenila 1968. godinu, ali i Jugoslaviju

Studenti iz “stare garde” otpušteni

Kao najvažnija mera uvedeno je da su studenti redari iz “stare garde” siledžija bili otpušteni i za taj posao su angažovani redovni akademci.

Iseljene su i grupe nasilnika i uspostavljeni redovni kontakti sa Gradskom inspekcijom, kako bi se iz akademskog naselja odstranili raznorazni šverceri.

Pratite sve vesti iz Srbije i sveta na našem Telegram kanalu.

Instalirajte našu iOS ili android aplikaciju – 24sedam Vest koja vredi