Dok su u Srebrenici ubijani Bošnjaci, u Kazane su bacani “sugrađani”: Zašto se u Sarajevu izbegava reći da su srpske žrtve bili – Srbi?

Dok iz Sarajeva konstantno stižu optužbe na račun Srbije, Republike Srpske i Srba generalno, za navodne zločine nad Bošnjacima, za to vreme srpske žrtve, po svemu sudeći, nisu bitne i dovoljno važne da se spomenu. Pa i ako se o njima nekada govori, izbegava se da se kaže koje su nacionalnosti bili. O tome najbolje govori novi predlog gradonačelnice Sarajeva Benjamine Karić o podizanju spomen-obeležja Kazani na Trebeviću.

Podsetimo, Kazani su jama koja se nalazi na lokaciji Boguševac u sarajevskom naselju Bistrik. Od sredine 1992. do oktobra 1993. godine na tom mestu su, vatrenim i hladnim oružjem, vršena ubistva Srba čija tela su potom bacana u jamu. Najstarija žrtva je Marina Komljenac, koja je imala 67 godina kada je ubijena, dok je najmlađa Ergin Nikolić, koji je imao 27 godina.

 

 

Na budućem spomeniku će na predlog sarajevskih vlasti, pored imena stradalih pisati: "Zauvek ćemo se, s tugom i poštovanjem, sećati naših ubijenih sugrađana". Zanimljiv pokušaj izigravanja sećanja na žrtve i, istovremeno, skrivanja istine. 

Srpske žrtve mogu biti sve, samo ne Srbi

Svima je jasno da ti nesrećni ljudi nisu ubijeni zato što su bili “sugrađani”, nego zato što su bili Srbi. Ipak, “sasvim slučajno” na budućem spomeniku je njihova nacionalnost izostavljena kao nešto nebitno i sporedno. Isto tako “slučajno” je izostavljena ćirilica i krst, kao i informacija da su zločin izvršili pripadnici 10. brdske brigade tzv. Armije BiH, pod komandom zloglasnog predratnog kriminalca Mušana Topalovića Cace.

Spomenik na Kazanima je, zapravo, paradigma odnosa prema Srbima i njihovim žrtvama. Dok se od Srebrenice pravi mit na kojem se gradi bošnjačka nacija, dotle su srpske žrtve “sugrađani” koje je ubio “neko”. Ko je taj “neko” ne može da se kaže, jer će se onda priznati da tzv. Armija BiH nije bila nikava “multietnička armija koja je branila BiH od agresora” (kakvom se u FBiH predstavlja), nego je ta vojska vršila užasne zločine nad Srbima i, praktično, etnički očistila delove BiH koji su bili pod njenom kontrolom. 

Sarajevo; Foto: Pixabay

Ali zato može da se glumi pijetet prema žrtvama i pričaju bajke o multietničkom Sarajevu u kojem, "igrom slučaja", više nema 150.000 ljudi koji su pre rata tu živeli. Sasvim “slučajno” svi oni su bili iste nacionalnosti, ali ni to verovatno “nije bitno”. 

Posebno je važno istaći da oko odnosa prema Srbima postoji konsenzus na bošnjačkoj političkoj sceni. Svi političari i partije, od levice do desnice, dele isti stav. Gradonačelnica Sarajeva Benjamina Karić dolazi sa levog spektra i nikakv joj problem ne predstavlja sakrivanje istine o zločinima nad Srbima. I za nju, baš kao i za Bakira Izetbegovića, u Srebrenici su stradali Bošnjaci, a samo dvadesetak kilometara odatle, u Kravici, “neko” je ubijao apstraktne “sugrađane”.

Pratite sve vesti iz Srbije i sveta na našem Telegram kanalu.

Instalirajte našu iOS ili android aplikaciju – 24sedam Vest koja vredi