Legendarne uloge Džejmsa Kana: U jednoj je na sebi imao 140 kuglica krvi (VIDEO)

Džejms Kan, zvezda filmova „Kum“, „Mizeri“, „Kockar“, „El Dorado“ i mnogih drugih preminuo juče je u 82. godini.

Rođen je u njujorškom Bronksu 1940. godine, a proboj u filmsku industriju napravio je 1970-ih. Za ulogu u filmu „Kum“ bio je nominovan za Oskara.

Džejms Kan/Profimedia

Džejms Edmund Kan je bio razigrani klinac iz Bronksa, sin nemačko-jevrejskih imigranata. Igrao je žestoke momke na filmskom platnu: mornare, ragbiste, gangstere i bio je jedan od najprepoznatljivijih filmskih glumaca svoje ere.

Njujorčanin, poznat po boemskom načinu života i stalnim zabavama, ženio se četiri puta i iza sebe je ostavio petoro dece. Kao mladić je želeo da bude igrač američkog fudbala. Glumu je počeo da studira na Univerzitetu Hofstra, gde je upoznao Frensisa Forda Kopolu, reditelja filma „Kum“.

Zvezda Džejmsa Kana na holivudskoj Stazi slavnih/Profimedia

Posle niza manjih televizijskih i filmskih uloga, Kan je napravio proboj 1965. godine, glumeći u dva filma Hauarda Hoksa: „Crvena linija 7000“ i „El Dorado“. Međutim, Kopolina epska saga o mafijačkoj porodici Korleone iz 1972. godine donela mu je svetsku slavu.

Vest o smrti slavnog glumca objavljena je na njegovom Tviter profilu.

 

 

Predstavljamo neke od Kanovih najupečatljivijih rola na velikom i malom ekranu.

El Dorado (1967)

Džejsm je imao samo 27 godina kada je igrao kockara iz Misisipija koji je vešto baratao nožem u vesternu Hauarda Hoksa. Ipak, nije bio u senci poznatijih i iskusnijih kolega Džona Vejna i Roberta Mičama.

Brajanova pesma (1971)

Kan u početku nije bio voljan da snimi ovaj hvaljeni TV film o Brajanu Pikolu, igraču američkog fudbala iz ekipe Čikago medvedi, koji je oboleo od raka u 26. godini. Ali, pokazalo se da je ispravno postupio prihvatajući ulogu, jer je bio nominovan za Emi nagradu zajedno sa kolegom Bilijem Dijem Vilijamsom.

Kum (1972)

Uloga svojeglavog i surovog Santina „Sonija" Korleonea u epskom filmu Frensisa Forda Kopole o mafijaškoj italijanskog porodici donela mu je prvu i jedinu nominaciju za Oskara u kategoriji za najboljeg sporednog glumca.

Scena kada Sonija ubijaju na naplatnoj rampi jedna je od najupečaljivijih ne samo na filmu, nego i istoriji kinematografije. Kan je na sebi imao više od 140 kuglica krvi za simulaciju prostrelnih rana.

Nakratko je ponovio tu ulogu dve godine kasnije u flešbek sceni pred kraj drugog nastavka „Kuma“.

Kockar (1974)

Ulogu u drami o profesoru književnosti koji se bori sa zavisnošću od kockanja, glumac je smatrao jednom od svojih omiljenih, uprkos tome što se sukobio sa režiserom Karelom Rajsom tokom snimanja. Rimejk filma, delimično zasnovan na noveli Dostojevskog iz 1866. godine, napravljen je 2014. sa Markom Volbergom u glavnoj ulozi.

Funny Lady (1975)

Kan je glumio šoumena Bilija Rouza, trećeg muža vodviljske zabavljačice Fani Bris, koju je igrala Barbra Strejsend, u muzičkom nastavku filma „Funny Girl“ iz 1968. godine. Ne samo da je dobio nominaciju za Zlatni globus, već i zlatnu ploču za doprinos zvučnoj podlozi filma.

Rolebrol (1975)

Sportska građa, koju je Kan razvio još kao student na Državnom univerzitetu u Mičigenu, bila mu je od koristi za ulogu Džonatana I u futurističkom trileru Normana Dževisona, smeštenog u svet u kome je sport bukvalno pitanje života i smrti.

A Bridge Too Far (1977)

Kan je imao relativno malu ulogu u epskom filmu o Drugom svetskom ratu Ričarda Atenboroa, ali je ipak ostavio veliki utisak kao narednik Edi Dohan koji odbija da dozvoli da mu saborac umre, čak i ako to znači da uperi pištolj u lekara koji je nemoćan.

Mizeri (1990)

Keti Bejts je dobila Oskara za ulogu u adaptaciji Stivena Kinga, ali se publika vezala za Kana, odnosno romanopisca Pola Šeldona koji je postao zatočenik svoje „najveće obožavateljke".

Mikijeve plave oči (1999)

Uloga jednog od članova porodice Korleone učinila ga je idealnim da igra Frenka Vitalea, njujorškog mafijaša koji nije baš impresioniran kada se njegova ćerka (Džin Triplhorn) veri za britanskog aukcionara (Hju Grant).

- Odlično smo se slagali. Moja teorija je da se Hju malo zaljubio u mene - rekao je Grant kasnije.

Elf (2003)

Novije generacije ljubitelja filma bolje su upoznale Kana kada je dobio ulogu oca Vila Ferela u komediji o čoveku odraslom na Severnom polu koji putuje u Njujork da pronađe biološkog oca. Fantazija glumca i producenta Džona Favroa ponovo je spojila Kana sa Edom Asnerom, sa kojim je igrao u „El Doradu“ 36 godina ranije.

Pratite sve vesti iz Srbije i sveta na našem Telegram kanalu.

Instalirajte našu iOS ili android aplikaciju – 24sedam Vest koja vredi