U nedelju kanonizacija svetog Irineja bačkog: Velika svečanost u Sabornom hramu u Novom Sadu
28.09.2022 | 05:10
Irinej je bio episkop bački od 1922. do smrti 1955 godine, a za sveca je proglašen na ovogodišnjem redovnom zasedanju Svetog arhijerejskog sabora Srpske pravoslavne crkve
Copyright Wikipedia
Sveti Irinej, episkop bački, biće kanonizovan u nedelju, 2. oktobra na svetoj arhijerejskoj liturgiji koju će u Sabornom hramu u Novom Sadu služiti patrijarh srpski Porfirije, saopšteno je danas iz Eparhije bačke.
Patrijarhu će tokom liturgije i svečanog čina kanonizacije sasluživati arhijereji i sveštenstvao iz sestrinskih pomesnih crkava.
Irinej je bio episkop bački od 1922. do smrti 1955 godine, a za sveca je proglašen na ovogodišnjem redovnom zasedanju Svetog arhijerejskog sabora Srpske pravoslavne crkve.
Irinej Ćirić rođen je u Sremskim Karlovcima 1. maja 1884. od oca Isidora, srpskog narodnog crkvenog tajnika, i majke Eveline rođ. Krečarević. Osnovnu školu je završio u rodnom mestu, gimnaziju sa ispitom zrelosti u Novom Sadu, Duhovnu akademiju u Moskvi, Filozofski fakultet u Beču, gde je odbranio i doktorat filozofije iz grupe semitskih jezika.
Pred Božić 1908. zamonašen je po činu male shime u manastiru Hopovu od arhimandrita dr Avgustina (Bošnjakovića). Na Božić iste godine rukopoložen je od patrijarha srpskog Lukijana za đakona. Za protođakona proizveden je 1910, a za arhiđakona 1912. Aprila 1909. jerođakon Irinej postavljen je za bibliotekara Patrijaršijske biblioteke u Sremskim Karlovcima, a u septembru iste godine za docenta za Stari zavet sa arheologijom i jevrejskim jezikom, pošto je prethodno uspešno održao probno predavanje na temu datu od saveta Bogoslovije.
Za episkopa timočkog izabrao ga je Sveti arhijerejski sabor bivše Kraljevine Srbije 5. juna 1919. U čin prezvitera rukopoložio ga je i proizveo u čin arhimandrita episkop temišvarski dr Georgije (Letić), administrator Karlovačke mitropolije. Hirotonisan je u beogradskoj Sabornoj crkvi 15. juna iste godine od arhiepiskopa beogradskog i mitropolita Srbije Dimitrija, episkopa veleško–debarskog Varnave, niškog Dositeja, žičkog Nikolaja i vikarnog Ilariona. Na ovoj eparhiji je episkop Irinej ostao do kraja 1921. godine, a tada je, po svojoj želji, prešao u Bačku eparhiju.
Drugi svetski rat doneo je bačkom vladičanstvu teška vremena. Zaslugom episkopa Irineja iz mađarskog logora Šarvara razmešteno je po Bačkoj eparhiji oko 2.800 dece i 180 majki sa odojčadima, a u Novom Sadu je osnovana Eparhijska dečja bolnica za lečenje dece koja su u ovom logoru obolela od tuberkuloze. Kasnije je poradio na spasavanju odraslih iz logora i na njihovom respoređivanju po domovima njegovih eparhiota. Episkop Ćirić je za vreme mađarske okupacije pozivao lokalno srpsko stanovništvo da se uzdrže od saradnje sa partizanima, a pozivao je na saradnju sa mađarskim vlastima. Ćirić je polovinom januara 1942. posetio Budimpeštu i tom prilikom se sastao sa regentom Miklošom Hortijem. Tema sastanka je verovatno bila Ćirićeva kandidatura za poslanika u Mađarskom saboru. Ćirić je kod Hortija protestovao što je pod udar racije u Šajkaškoj došlo i srpsko pravoslavno sveštenstvo, koje je bilo po njegovom mišljenju bezrezervno antikomunistički raspoloženo. Prihvatio je da bude poslanik u Mađarskom saboru februara 1943.
Odmah posle završetka Drugog svetskog rata stavljen je u kućni pritvor, u kome je držan sedamnaest meseci, a posle puštanja na slobodu pretučen je. Posle duže bolesti preminuo je u Novom Sadu 5. aprila 1955. godine i sahranjen u kripti Saborne novosadske crkve.