Jedan zabetoniran i bačen u Dunav, drugi živ, treći uzidan u temelj? Njima se izgubio svaki trag
O Voji Amerikancu, Miši Dizeldorfu i Isu Leru Džambi ništa se ne zna dugi niz godina, od momenta kad su nestali
U beogradskom podzemlju bilo je onih koji su jednostavno nestali i kojima se do danas izgubio svaki trag. Među njima su i Vojislav Raičević, poznatiji kao Voja Amerikanac, Miodrag Miša Cvijetinović, zvani Miša Dizeldorf i Iso Lero Džamba. Kružile su razne priče o tome gde je koji od njih, ali nijedna se nije ispostavila kao tačna. Činjenica je da su nestali i da ih nema dugi niz godina.
Voja Amerikanac važio je za najvećeg ubicu na beogradskom asfaltu. Lak na obaraču, okarakterisan kao opasni psihopata, na dušu mu se stavljalo petnaestak nerasvetljenih ubistava sa početka i sredine devedesetih godina prošlog veka.
Za njega se pričalo da je u svim likvidacijama imao logistiku u Državnoj bezbednosti, čiji je pripadnik bio od početka devedesetih godina, pa sve do nestanka krajem 1997. godine.
Priča o Voji Amerikancu zapravo je priča o početku klana "Amerika". On je oko sebe okupio desetak kriminalaca prevashodno iz Crne Gore.
Pročitajte još:
Policijska operativna saznanja kažu da je Raičević bio organizator, ali i počinilac mnogih ubistava u Beogradu. Pored likvidacije policijskog inspektora Dragana Radišića 1996. godine, na navodnom spisku je bio i major Arkanovih "tigrova" Zoran Stevanović, zvani Kiri, ubijen iste godine.
Lista likvidacija
Raičević je navodno 20. januara naredne godine, u holu Glavne železničke stanice Beograd, ubio i Baranina Jugoslava Juga Vučinića. Na njegovoj listi likvidacija bili su i vođa "voždovačkog klana" Goran Vuković Majmun, zatin Mališa Milovanović i drugi.
Krajem 1997. godine, Voja Amerikanac je nestao. Iza njega je ostao zapaljen džip i misterija. Pričalo se da je njegovo telo jedno od tri zabetonirana i bačena u Dunav kod Golupca. Zatim da su ga osvetnici mučili, isekli i njegove delove tela razbacali po Beogradu. Za njegov nestanak se govorilo i da je osveta italijanske mafije iz Sjedinjenih američkih država. Činjenica je da policija ništa nije otkrila, a tri godine posle nestanka proglašen je mrtvim.
Nestanak Miodraga Miše Cvijetinovića, poznatijeg kao Miša Dizeldorf, inače zeta Radeta Ćaldovića Ćente, pripadnika starije garde beogradskog podzemlja, početkom novembra 1995. godine, prijavljen je tek devet godina kasnije.
Policija je navodno imala saznanja da je on ubijen u okolini Gornjeg Milanovca, ali njegovo telo nikad nije nađeno i ovaj slučaj i dalje je otvoren.
Neki ljudi iz podzemlja kleli su se da su Cvijetinovića videli na Ćentinoj sahrani, navodno, uz njegovog brata Mosketa. Mnogi su ubeđeni da je Cvijetinović, ako je zaista mrtav, najverovatnije ubijen posle Ćentine smrti, jer je njegovom likvidacijom izgubio najmoćnijeg zaštitnika.
A ko je bio Miša Dizeldorf? Znalo se da je on boravio u Nemačkoj i to najviše u Frankfurtu gde je pripadao Ćentinoj ekipi kriminalaca koja se pretežno bavila trgovinom drogom.
Kneletov ubica
Enigma nestanka Cvijetinovića traje tako već 26 godina. On je označen kao ubica Aleksandra Kneževića Kneleta, čak i kad je oslobođen zbog nedostatka dokaza. Po izlasku na slobodu on je, međutim, nestao. I danas u beogradskom podzemlju kruže razne priče o njegovom nestanku. Mnogi tvrde da je Miša Dizeldorf živ i da se krije da mu se ne bi osvetili preživeli Kneletovi prijatelji. Oni drugi tvrde da je osveta Kneletovih prijatelja odavno stigla Cvijetinovića.
Cvijetinović je, posle Kneletovog ubistva, pobegao iz Srbije. Viđan je po Nemačkoj, a u Beograd je navodno svraćao povremeno i to u strogoj tajnosti. Prema jednoj verziji, Miša je likvidiran krajem 1996. godine u Italiji, ali je bilo jasno da to nije istina kad se posle Ćentinog ubistva, 15. februara 1997. godine, u novinama pojavila velika čitulja u kojoj se Cvijetinović oprostio od Ćaldovića.
Šešeljev očevidac
U predizbornoj kampanji 1993. godine, Vojislav Šešelj, lider Srpske radikalne stranke, tvrdio je da ima neoborive dokaze da je Arkan organizovao ubistvo Ise Lere. Čak je javno govorio da ima i očevica Džambinog ubistva. To nikad nije istraženo, a o Džambinoj sudbini ni danas se ništa ne zna.
Iso Lero, poznatiji kao Džamba, ali i kralj Dorćola, kako su ga mnogi nazivali, nestao je pre skoro tri decenije. Trag mu se izgubio 23. septembra 1992. godine, neposredno pošto ga je pretuklo nekoliko pripadnika paravojne formacije “tigrovi” Željka Ražnatovića Arkana, u blizini zgrade “Beograđanka”.
Džamba je bio neprikosnoveni kralj Dorćola. Bio je omiljeni gradski lik, družio se sa poznatim glumcima i pevačima. Pisao je pesme, mnoge od njih je otpevao njegov brat od tetke, čuveni folk pevač Džej Ramadanovski. Lero je bio autor Džejovih hitova “Teško je živeti”, “Žuta ruža” i “Uspeo sam u životu”.
Pucanj u Arkanovu sliku
Lero je rođen 10. juna 1953. godine u romskoj porodici. Odrastao je u Dobračinoj ulici na Dorćolu u istom dvorištu sa svojim bratom Džejom.
Poput većine kriminalaca tog vremena, Lero je takođe “karijeru” gradio u inostranstvu i to u Italiji, Nemačkoj i Francuskoj, ali ne i u Jugoslaviji. Beogradskim podzemljem pričalo se da je bio u sukobu sa Đorđem Božovićem Giškom, ali su se kasnije sprijateljili kad su se zajedno našli u zatvoru u Italiji.
Džamba je, inače, bio blizak sa Aleksandrom Kneževićem Kneletom, Giškinim prijateljem sa Voždovca.
Beogradskim podzemljem pričalo se da je u martu 1992. godine Iso Lero u kafani “Zona Zamfirova” pucao u fotografiju Željka Ražnatovića. Arkan se potom čuo sa Lerom i rekao mu da ne želi svađu i da on zadrži Dorćol, a da je Dedinje njegovo.
Kobnog jutra 23. septembra 1992. godine Iso je došao u kockarnicu na šestom spratu “Beograđanke” koju je tada obezbeđivala agencija “Delije”, čiji je vlasnik bio Arkan. Već na izlazu iz lifta Džamba se, navodno, sukobio sa žestokim vratarima. Nije hteo da plati ulaznicu, a posle kraće prepirke pljunuo je Arkanovu sliku.
U temelju pumpe
Kao po komandi, momci iz obezbeđenja pretukli su Isa Lera. Snežana Lero, Isina supruga, tužila je kasnije sudu četvoricu Arkanovih ljudi koji su, kako je tvrdila, pretukli i u nepoznatom odvezli njenog Džambu.
Još se prepričava da je gomila Arkanovih ljudi, među kojima su bili Vuksan, Šuca i Gojak, pretukla na smrt Džambu rukama, nogama i kundacima pušaka, strpali ga u gepek i odvezli u Erdut, gde su ga uzidali u temelj benzinske pumpe.
Vukašin Vule Gojak, šef obezbeđenja u “Beograđanci”, koji je po sopstvenom priznanju prvi udario pripitog Lera, objašnjavao je kasnije da Arkanovci nemaju ništa sa Džambinim nestankom:
- Udario sam ga nekoliko puta pesnicom da bih ga onesposobio, pa on je pre toga uperio nekakav pištolj u čelo mog kolege. Pošto smo ga smirili, ubacili smo ga u lift i izbacili na ulicu – pričao je Gojak tvrdeći da ne zna šta se desilo s Džambom posle incidenta.
Gojak je ubijen hicem iz snajpera, ispaljenim sa udaljenosti iz obližnje šume, sredinom septembra 1997. godine ispred diskoteke “Ric” na Senjaku.
Mnogi tvrde da su sva trojica nestala zauvek.
Bonus video
Pratite sve vesti iz Srbije i sveta na našem Telegram kanalu.
Instalirajte našu iOS ili android aplikaciju – 24sedam Vest koja vredi
Komentari