Na današnji dan ubijeni su čuveni krvoloci: Beogradske dahije su „sečom knezova“ zapalili iskru Prvog srpskog ustanka - ovako su stradale!
24.07.2022 | 05:10
Vlasti u Istanbulu su verovale da su Srbi osvetom nad dahijama dobili zadovoljenje, ali su se ustanici pod vođstvom Karađorđa sukobili 1805. sa sultanovom vojskom
Copyright Wikipedia
Na današnji dan 1804. godine srpska potera predvođena bimbašom (turski vojni čin u rangu komandanta bataljona), kasnije vojvodom, Milenkom Stojkovićem uhvatila je i pogubila na dunavskom ostrvu Ada Kale dahije Aganliju, Kučuk Aliju, Mulu Jusufa i Mehmed-agu Fočića.
Dahije su prethodno „sečom knezova“ zapalili iskru Prvog srpskog ustanka.
Namera dahija bila je da se dočepaju Vidina (danas Bugarska). Vlasti u Istanbulu su verovale da su Srbi osvetom nad dahijama dobili zadovoljenje, ali su se ustanici pod vođstvom Karađorđa sukobili 1805. sa sultanovom vojskom.
Kada je u leto 1804. godine, u vreme misije Bećir paše, doneta odluka da se pogube turske dahije Aganlija, Kučuk Alija, Mula Jusuf i Fočić Mehmed-aga, zbog čije je okrutne vladavine i došlo do nezadovoljstva u narodu, Milenko Stojković je određen od strane srpske i turske vlasti (od koje su se dahije odmetnule i vladale samozvano) da izvrši presudu.
Sa družinom od 27 svojih odabranih momaka i 10 momaka Redžep-aginih (Redžep je bio komandant ostrva Ada Kale) otišao je u Adu Kale, gde su se dahije sklonile, a onda prerušen, tokom noći otišao Ibrahimu, stricu Redžepovom i predao mu pismeno naređenje Bećir-paše, kao i pismo Redžepovo u kojima se objašnjava zašto je došao i ko ga šalje. Preplašen Ibrahim odao mu je kuću u kojoj su se dahije krile i iste noći, između 25. i 26. jula, Milenko ih je napao. Borba je trajala osam sati bez prekida.
Kada su dahije likvidirane i njihove glave (osim Aganlijine koja je prilikom pranja ispuštena u Dunav) u Beograd donete, najpre su, u nedelju rano ujutru, predate Redžep-agi, adakalskom komandantu. „Kad su pak glave odnesene kod vezira bile, onda vezir ogrne ovog Redžefagu s ćurkom (bundom) i njegovi 7 momaka izabrani takođe ogrne i bakšiš dade, a zasada Serbljem ništa nije za znak hrabrosti dato“. Ovaj podatak jasno govori o iskrenosti Turaka, pa i samog „mirovnjaka“ Bećir-paše.
Ipak, Milenko je ostao zapamćen kao neustrašivi junak, što je i u kasnijim bitkama potvrdio. Nijednu bitku nije izgubio, ređao je samo pobede.