Čkalja, Bata, Taško... Mnoge beogradske ulice nazvane su po velikanima srpskog glumišta

Ulične table krase imena najrazličitijih datuma, geografskih pojmova, političara i javnih ličnosti, a svoje mesto na prestoničkim saobraćajnicama ili spomen-obeležjima pronašli su i doajeni srpskog glumišta, koji su na taj način zadužili Beograd i Srbiju.

Brojni glumci poput Velimira Bate Živojinovića, Miodraga Petrovića Čkalje, Mije Aleksića i Danila Bate Stojkovića dobili su svoje table, a jedna štrafta ili spomen-obeležje u Beogradu uskoro bi trebalo da nosi ime pokojnog Nebojše Glogovca.

Velimir Bata Živojinović

Velikan jugoslovenske i srpske glume Velimir Bata Živojinović dobio je svoju ulicu na Crvenom krstu, na opštini Vračar, dok je spomen-obeležje u njegovu čast postavljeno na zgradi u Mileševskoj. Takođe, jedna saobraćajnica u Barajevu nosi ime čuvenog glumca.

Svojim nemerljivim umetničkim i kulturnim doprinosom on je obeležio jednu zlatnu eru srpske, jugoslovenske i svetske kinematografije.

“Valter brani Sarajevo”, “Skupljači perja”, “Bitka na Neretvi” samo su neki u kojima je ostvario jedinstvene i neprikosnovene uloge, koje će ostati kao pečat jednog neverovatnog i neponovljivog dara.

Danilo Bata Stojković

Doajen domaćeg glumišta Bata Stojković ima svoju ulicu u čak šest beogradskih opština –  na Zvezdari, u Surčinu, Grockoj, Mladenovacu, Obrenovcu i Sopotu.

Legendarnog glumca svi pamete po brojnim ulogama kao što su Petrov otac iz “Varljivog leta 68”, Laki Topalović iz filma “Maratonaci trče počasni krug”, Ilija Čvorović iz “Balkanskog špijuna”, ali i po mnogim drugim ulugama. 

Miodrag Petrović Čkalja

Popularni Čkalja takođe u nekoliko beogradskih opština ima svoju ulicu, a to su Zvezdara, Grocka, Surčin i Zemun (Čkaljina ulica).

Jedan od najboljih domaćih komičara ostvario je veliki broj uloga na filmu i u TV serijama. Najbolje uloge igrao je u serijama “Servisna stanica”, “Ljubav na seoski način”, “Kamiondžije”, “Vruć vetar” i “Kamiondžije 2”, kao i u filmovima “Orlovi rano lete”, “Bog je umro uzalud”, “Paja i Jare”, “Avanture Borivoja Šurdilovića” i “Kamiondžije opet voze”.

Mija Aleksić 

Ime Mije Aleksića takođe nosi nekoliko ulica u pet beogradsih opština – Zemun, Surčin, Grocka, Lazarevac i Sopot.

On je bio autentičan pozorišni, filmski, estradni i radio i televizijski umetnik širokog dijapazona, kreator smešnoga protkanog setom, koji je znao da udahne život i u najneuverljivije tekstove.

Često prekoravan da bez mere rasipa svoj talent, Aleksić ipak dostiže sam vrhunac glumačkog stvaralaštva ne samo u Nušićevim, Gogoljevim i Molijerovim komadima već i u svojim estradnim poduhvatima, proklamirajući načelo: Igraj estradu kao najveću komediju.

Taško Načić 

Glumac Taško Načić ima svoju ulicu u Zemunu, Surčinu i Obrenovcu.

Ostao je zapamćen u srcima pozorišne i filmske publike kao pravi gorostas – ljudski i glumački. Visina je, u svakom smislu, bila sudbina ovog vrsnog glumca. Karakteristični likovi koje je tumačio i osoben fizički izgled obeležili su njegovu karijeru, kao i jugoslovensku i srpsku kinematografiju. Ostao je upamćen po mnogim ulogama, a pogotovo po ulozi u kultnom ostvarenju “Davitelj protiv davitelja”.

Žanka Stokić

Žanka Stokić je dobila svoju ulicu na Savskom vencu, kao i u Surčinu, Grockoj, Lazarevcu i u Sopotu.

Zauvek će biti upamćena kao prva “Gospođa ministarka”, a mnogi su smatrali da je Nušić ovaj komad napisao upravo za nju. Svoju najzapaženiju ulogu, ministarke Živke, prvi put je odigrala 1929. godine. Do 1937. godine, samo u okviru repertoara Narodnog pozorišta, Beograđani su u ovoj ulozi imali priliku da je vide čak sto puta, što je za ondašnje prilike prevazilazilo sve rekorde.

Dragomir Bojanić Gidra

Tabla sa imenom Dragomira Bojanića Gidre nalazi se u Grockoj, Lazarevcu, Zvezdari, Barajevu i Zemunu (Gidrina ulica).

Njegovu karijeru obeležila je uloga her Žike Pavlovića u filmskom serijalu “Lude godine”. Gidra je bio omiljen među kolegama, koje su za njega govorile da je “vickasta glumčina vedrog duha”. Podržavao je mlade glumce i delio im je savete. Petar Božović je Gidru i njegovu suprugu smatrao svojim roditeljima, bez kojih je rano ostao.

Spomen-obeležje za Dragana Maksimovića Maksu 

Popularni glumac preminuo je od posledica prebijanja od strane grupe neonacista – navijača fudbalskog kluba Rad. Maksa je pretučen 18. novembra 2000. u nekadašnjem restoranu “Beli grad” jer su huligani, nakon izgubljene utakmice, zbog njegove tamnije puti pomislili da je Rom, i to im je bio dovoljan razlog za ovaj zverski napad.

Na mestu na Zelenom vencu na kom se dogodio ovaj incident postavljena je spomen-ploča posvećena ovom glumcu, a na godišnjicu njegove smrti kolege i prijatelji iz Narodnog pozorišta upravo tu polažu cveće.

Kako ulica dobija ime?

Inicijativu da ulica, plato ili trg ponese nečije ime može da podnese svako, od pojedinaca do udruženja, grupa građana ili opština.

Predlog mora da sadrži kraću biografiju, ukoliko se podnosi zahtev da ulica naziv dobije po nekoj osobi, obrazloženje predloga, kao i odakle i dokle bi se ulica pod tim imenom prostirala.

Pročitajte još:

Grad odlučio: Imena velikana srpskog novinarstva krasiće prestoničke ulice

Spomen-obeležje ili ulica u čast legendarnog glumca: Kako bi Beograd mogao da se oduži Nebojši Glogovcu

Komisija potom razmatra predlog i, ako je saglasna, prosleđuje ga Ministarstvu za državnu upravu i lokalnu samoupravu. Ako je i mišljenje m+Ministarstva pozitivno, predlog dolazi u Skupštinu grada, a konačnu odluku donose odbornici.

Prema gradskoj odluci, neophodno je da prođu tri godine od smrti osobe kako bi ona mogla da dobije spomen-obeležje ili ulicu.

Pratite sve vesti iz Srbije i sveta na našem Telegram kanalu.

Instalirajte našu iOS ili android aplikaciju – 24sedam Vest koja vredi